ان‌شاءالله تا ۲۵ سال دیگر، به توفیق الهی و به فضل الهی چیزی به نام رژیم صهیونیستی در منطقه وجود نخواهد داشت؛ ثانیاً در همین مدّت هم روحیّه‌ی اسلامیِ مبارز و حماسی و جهادی، یک لحظه صهیونیست‌ها را راحت نخواهد گذاشت؛ این را بدانند. ملّتها بیدار شده‌اند، میدانند دشمن کیست؛ حالا دولتها و بوقهای تبلیغاتی و مانند اینها میخواهند جای دشمن و دوست را عوض کنند، [امّا] به جایی نمیرسد. ملّتها -ملّتهای مسلمان، بخصوص ملّتهای منطقه- حواسشان جمع است و میدانند. خب، این وضع رژیم صهیونیستی و آن هم [وضع] آمریکا.
تصویر پیکر بی‌جان کودک آواره سوری که به امید یافتن جان‌پناهی دل به دریا زده بود، موجی از انتقادات و عکس‌العمل‌ها را در چند روز اخیر به راه انداخته است. گویا پیکر آیلان بر شن‌های نرم دریای مدیترانه باز هم بهانه‌ای شده تا به آنچه که در اطرافمان در جریان است، بیندیشیم.
آری، فقط فضای مجازی بود که نشان داد آیلان در شن های دریای مدیترانه جان داد، اما در فضای واقعی باز هم سرگرم دنبال کار خویش هستیم...
آی آدمها، که در ساحل نشسته شاد و خندانید،
یک نفر در آب دارد می سپارد جان
یک نفر دارد که دست و پای دائم می زند...
.
راستی شهدا از ما می خواهند که مدام عکسشان را به هم نشان دهیم؟مگر عکس شهدا دردی هم دوا می کند؟
شاعری می گفت :
نامشان تنها بر کوچه های بن بست و حقیر مانده است...
چه اهانت بی شرمانه ای...
آن ها دل هایشان را به نام خدا کردند و ما...
نه جناب شاعر!
کدام کوچه بن بست و حقیر؟!
بزرگراه هایمان به نام شهدا است!
-ببین!گوش کن بذار بگم! همت و ولش کن! برو از حکیم بیا...
-وای وای! همت که اعصاب نمیذاره برا آدم! لامصب همش ترافیکه...
-ته خرازی می رسی به همت، باکری رو که رد کردی، از تو چمران بنداز بیا بالا...
حرفم را پس گرفتم!
شهدا واقعا شرمنده ایم که از اسم خاص به اسم مکان تبدیل شده اید!
با شما باید راه بهشت را پیدا کرد نه راه خیابان های شهر را...
راستش را بخواهید نام شمارا بر خیابان ها گذاشتیم تا فراموشتان نکنیم،ولی از شما چه پنهان ما خودمان راهم به یاد نمی آوریم چه برسد به شما!
نشانه اش هم اینکه اینقدر برای خودمان یوزر های مختلف ساختیم ودرپس چهره ها و نام های مختلف مخفی شدیم،که صفحه نفاق مجازی پرونده آخرتمان، سیاه سیاه است...
شهدا شرمنده ایم که برخی با عکس های شما مشغول جمع کردن مثبت برای پروفایلشان هستند...
شهدا شرمنده ایم که حتی به اندازه یک خط، از شیوه زندگی تان را بلد نیستیم...
شهدا شرمنده ایم که می دانیم کدام یک از اعمال مان مارا شرمنده شما می کند و خود را اصلاح نمی کنیم...
شهدا شرمنده ایم که همیشه شرمنده ایم...
شما را به سرورتان اباعبدالله قسم،کمک کنید تا شرمنده تان نباشیم
افکارما نیازمند یاری دستان شماست...
#شهدا
#سبک_زندگی_اسلامی
#نفاق
سال 1364شهید احدی در کنکور سراسری تجربی رتبه اول را کسب کرد و در رشته‌ی پزشکی دانشگاه شهید بهشتی تهران پذیرفته شد.
ساجد_ شهید "احمدرضا احدی" آبان 1345 در اهواز متولد شد. همزمان با آغاز جنگ، به عنوان مهاجر جنگی همراه خانواده به ملایر سفر کردند، وی در رشته‌ی علوم تجربی در دبیرستان دکتر شریعتی به ادامه‌ی تحصیل پرداخت و در سال 1363 موفق به کسب دیپلم شد. سال 1364 در کنکور سراسری تجربی رتبه اول را کسب کرد و در رشته‌ی پزشکی "دانشگاه شهید بهشتی" پذیرفته شد.
وی نخستین بار بار در سال 61 به جبهه رفت و در عملیات رمضان شرکت کرد و در همین عملیات مجروح شد.
"شهید احمدرضا احدی" سر انجام در شب دوازدهم بهمن1365 به شهادت رسید و پس از پانزده روز که پیکر او میهمان آفتاب بود به شهرستان ملایر بازگردانیده شد و در آرامگاه عاشورای شهدای ملایر به خاک سپرده شد.
"شهید احمدرضا احدی" در یکی از دست نوشته های خود آورده است:
بخدا قسم نعمت وجود رهبری همچون امام عزیز را اگر تمام ایرانیان و تابعین اسلام چه شیعه و چه سنی در راه شکرش قطعه قطعه بشوند نخواهند توانست که شکر نعمت تمام این وجود مبارک را بگذارند.
من بچه گود هستم و در پایین ترین محله تهران بزرگ شده‌م، پدر من کارگر یک کارخانه نمک است، ما 7 سر عائله بودیم. وضعیت خانوادگی ما جوری بود که نمی توانستیم گوشت بخوریم.
ساجد_ سردار "گلعلی بابایی" رزمنده و پژوهشگر حوزه دفاع مقدس در گفت‌وگویی از عملیات والفجر8، از آشناییش با شهید "سیدمحمد رضا دستواره" و از برخوردهای شهید بزرگوار در شرایط متفاوت می‌گوید.
من که بچه محل شهید دستواره نبودم ولی آنچه که در تحقیقاتم در کتاب "ضربت متقابل" آورده ام صحبت های است از زبان شهید دستواره درباره زندگیشان که با شهید همت درد دل می کند این صحبت ها در یک نوار است که در بحبوحه عملیات رمضان ضبط شده است.
.
.
شهید دستواره در حال درددل با شهید همت است و می گوید "من بچه گود هستم و در پایین ترین محله تهران بزرگ شده‌م، پدر من کارگر یک کارخانه نمک است، ما 7 سر عائله بودیم. وضعیت خانوادگی ما جوری بود که نمی توانستیم گوشت بخوریم، پدرم وقتی از سرکار بر می گشت کلاه‌ش را می تکاند توی آب گوشت تا مزه داشته باشد. من با همه این چیزها وفادار به انقلاب هستم و آن کسی که باعث شد من به این راه بیایم "حاج احمد متوسلیان" است، او کاری کرد که من در مسیر جنگ باشم.
منبع:ساجد
جای تاسف است اخیرا طعم گس فرهنگ آمریکایی که تاریخ آن به 200 الی 300 سال هم نمی رسد، بر زندگی برخی از جوانان دختر و پسر ایرانی سایه افکنده است.
افزایش زیرپوستی و بعضا علنی ازدواج سفید، ماساژ آزاد، استخر مختلط، آموزش رقص و همه اتفاقات ضد ارزشی در کشور می تواند آغاز راه زوال فرهنگی ارزش های یک جامعه دینی باشد که در این راه به نظر می رسد عزم جدی مبارزه با آن با هر راه و روشی که کارشناسان مربوطه و مسئولین مربوطه می پسندند، وجود ندارد.
گزارشی از فعالیت های غیر قانونی برخی مراکز تفریحی | دانلود فایل
بقیه مطالب در ادامه مطلب را حتما بخوانید...
