شباهت های عهدنامه لوزان با عهدنامه ترکمنچای...
حجت الاسلام قاسم روانبخش در وبلاگ شخصی خود در خصوص شباهت های عهدنامه لوزان و عهدنامه ترکمنچای اینگونه نوشت:
عهدنامه ترکمانچای قراردادی است که در ۱ اسفند ۱۲۰۶ (۲۱ فوریه ۱۸۲۸) در پی جنگ‌های ایران و روسیه در دوره قاجار بین این دو کشور امضا شد. برای امضای این پیمان از سوی فتحعلی شاه پادشاه ایران میرزاعبدالحسن‌خان و آصف‌الدوله و از سوی روسیه تزاری ایوان پاسکویچ حضور داشتند.
این قرارداد بعد از عهدنامه گلستان و به دنبال شکست ایران در جنگ در قفقاز جنوبی و آذربایجان امضا شد و طی آن برخی قلمروهای دولت قاجار در قفقاز شامل خانات ایروان و نخجوان از حکومت ایران سلب به روسیه واگذار شد. ایران حق کشتی‌رانی در دریای خزر را از دست داد و ملزم به پرداخت ۱۰ کرور تومان به عنوان غرامت به روسیه شد. این قرارداد به جنگ‌های ایران و روسیه در دوره قاجار پایان داد و دولت روسیه متعهد شد که از پادشاهی ولیعهد وقت عباس‌میرزا حمایت کند.
پیش‌زمینه
پس از پیمان نامه گلستان دوره دوم جنگ‌های ایران و روسیه آغاز شد. در این میان جنگ گنجه مهم‌تر از همه می‌نمود. عباس میرزا فرمانده سپاه ایران با حرکت به سوی گنجه در این منطقه سنگر گرفت. در این میان ایوان پاسکویچ فرمانده سپاه روس نیز خود را به این منطقه رساند. ابتدا عباس میرزا به دلیل برخی آشفتگی‌ها در سپاه خود خواست که جنگی اتفاق نیفتداما تلاش او موثر نیفتادو جنگ وسیعی در این منطقه در گرفت. در پایان سپاه روس فاتح میدان شد. عباس میرزا سرانجام در ناحیه ترکمانچای خواست که جلوی پاسکوویچ را بگیرد اما در آنجا نیز شکست خورد و سرانجام مجبور شد که شرایط صلح را بپذیرد. در این میان پاسکوویچ که خود را مغرور از فتح جنگ می‌دید برای سپاه ایران ضرب الاجلی تعیین کرد و گفت چنانچه تا پنج روز تکلیف صلح مشخص نشود عازم تهران خواهد شد. در این میان شاه سرانجام تن به امضای عهدنامه ترکمانچای دادند.
مفاد این عهدنامه
- واگذاری خانات ایروان و نخجوان به دولت روسیه و تخلیه تالش و مغان از سپاه ایران.
- پرداخت ده کرور تومان (پنج میلیون تومان) به طور اقساط از طرف ایران به روسیه به عنوان غرامت جنگی.
- اجازه عبور و مرور آزاد به کشتی‌های تجاری روسی در دریای خزر.
- رضایت به انعقاد یک عهدنامه تجاری بین ایران و روسیه و حق اعزام کنسول و نمایندگان تجاری به هر منطقه از مناطق ایران که روس‌ها لازم بدانند.
- حمایت روسیه از ولیعهدی عباس میرزا و کوشش در به سلطنت رساندن وی پس از مرگ شاه.
- استرداد اسرای طرفین.
- اعطای حق قضاوت کنسولی به اتباع روسیه.
علاوه بر امضای معاهده ترکمانچای زیر فشار روس‌ها یک عهد نامه تجاری نیز با آنان به امضا رسید که تمام بازار ایران را بدون هیچ مانعی در اختیار روس‌ها قرار می‌داد.
لغو قرارداد ترکمانچای
پس از اینکه انقلاب کمونیستی در شوروی به پیروزی رسید، لنین برای اثبات حسن نیت خود نسبت به ملل ضعیف جهان الغای تمام امتیازات استعماری دولت تزاری پیشین را اعلام کرد. دولت صمصام السلطنه نیز از این فرصت استفاده کرد و در ۴ مرداد ۱۲۹۷ (۲۷ ژوئیه ۱۹۱۸) در مصوبه‌ای الغای قرارداد ترکمانچای و دیگر امتیازات واگذار شده به دولت روسیه تزاری را اعلام نمود که این اقدام شامل لغو امتیاز کاپیتولاسیون برای اتباع روسیه نیز می‌شد. دولت ایران چند روز بعد مصوبه‌ای برای لغو امتیاز کاپیتولاسیون برای کشورهای دیگر نیز صادر کرد چرا که چند کشور دیگر نیز پیش از این بر اساس قراردادهایی تحت عنوان دولت کامله الوداد از امتیاز کاپیتولاسیون مطابق قرار داد ترکمانچای برخوردار شده بودند. با لغو قرارداد ترکمانچای منطقا این بخش از این قراردادها نیز باید ملغی می‌شد. مصوبه دوم همانطور که انتظار می‌رفت توسط دولت بریتانیا رد شد.[۱]
بازتاب این عهدنامه در کشورهای ذی‌نفع
در حالی که در ایران این عهدنامه «ننگین» تلقی می‌شود اما روس‌ها از آن استقبال می‌کنند. بطوری که در ۱۷۵مین سالگرد امضای این معاهده، با همکاری سازمان دوستی ارمنستان و روسیه بر فراز «تپه پاسکویچ» در ایروان مجسمه ژنرال ایوان پاسکویچ فرمانده سپاه قفقازی ارتش روس و یکی از تدوین‌کنندگان این معاهده سرنوشت‌ساز برای مردم ارمنی که محاصره و تصرف قلعه ایروان را فرماندهی می‌کرد، نصب شد.[۲] در ایران نیز سفارت خانه روسیه تندیسی از وی را نصب کرده و در سالگرد جنگ ارج می‌نهد
با توحه به شباهت های زیادی که توافق لوزان سوییس با توافق ترجمان چای دارد و شاید به مراتب از آن بدتر باشد مناسب دیدیم که خلاصه ای از توافق ترکمن چای را به دید بینندگان بگذاریم.
شباهت ها :
۱٫ خوشحالی مفرط ۱+۵ در لوزان و روسیه تزاری در ترکمن چای و ناراحتی و نگرانی مردم ایران در هر دو قرار داد.
۲٫در ترکمچای زیر فشار و تهدید نظامی ایران، شاه ایران حاضر به واگذاری بخش عظیمی از کشور شد. در لوزان نیز زیر فشار اقتصادی و تهدید نظامی دولت روحانی حاضر به واگذاری بخش عظیمی از اقتدار علمی و پیشرفت علمی کشور در عرصه هسته ای شد.
۳٫ عدم توازن امتیازات داده شده و گرفته شده؛ در ترکمن چای نیز روس ها امتیازاتی به ایران دادند که عبارت بود از عدم حمله نظامی به تهران، حمایت از عباس میرزا برای پادشاهی ایران، پایان چنگ ایران و روس. در لوزان هم امتیازاتی داده شده است که عبارت است از پذیرش حق غنی سازی زیر ۴% و اجازه باقیماندن ۱۰۰۰ سانتریفیوژ در فردو هر چند حق غنی سازی ندارند و بردن اسم آب سنگین اراک هر چند قلب آن تخریب می شود و از حیز انتفاع خارج می شود و تخفیف و تعلیق تعدادی اندک از تحریم های مربوط به هسته ای؛ ولی امتیازات داده شده بسیار است که بدترین آن ها دسترسی ویژه دشمن به همه مراکز این سرزمین از جمله مراکز نظامی است. و پذیرش قطعنامه جدیدی که در آن علاوه بر ابقای تحریم های اصلی بانکی و نفتی تحریم های جدیدی را نیز دریافت می کنیم!
۴٫ عدم نقش مردم در هر دو قرار داد!
۵٫ شادی گروه خاص بی اطلاع یا دارای اهداف خاص سیاسی در کشور در هر دو قرار داد که بسیار مضحک است.
توجه داشته باشیم همان گونه که نسل امروز نسل ۲۰۰ سال قبل را به خاطر پذیرش آن قرارداد ننگین مورد لعن و نفرین قرار می دهد که چرا مقاومت نکرده اند و کشور عزیز ما را این گونه به ثمن ناچیزی فروخته اند نسل های آینده نیز ما را مورد لعن و نفرین قرار خوهند داد که چرا به خاطر شکم خودمان از این همه دستاورد عظیم گذشتیم و کشور را از قافله علمی عقب راندیم و موازنه قدرت را در منطقه به هم زدیم.
پانوشت:
- منبع: نوشتارهای قاسم روانبخش.
