به گزارش راه شهدا به نقل ازنسیم، احمد پس از اخذ دیپلم در سال 1351 وارد هوانیروز شد و با موفقیت دوره‌‌های خلبانی بالگردهای جنگنده کبرا و 206 جت‌رنجر را در خارج از کشور و در کنار اساتید آمریکایی به پایان رساند. پس از انتقال به پایگاه هوانیروز کرمانشاه به موج انقلاب اسلامی پیوست و وارد فعالیت‌های سیاسی و چاپ و نشر اعلامیه‌های امام خمینی(ره) شد.
بعد از پیروزی انقلاب و با شروع غائله کرستان، از نخستین گروه‌هایی بود که در کنار شهید چمران و شهید صیاد شیرازی وارد معرکه نبرد با ضدانقلاب شد.
در نهایت نیز بعد از یک عمر مجاهدت در 15 آذرماه 1359 و در سن 27 سالگی در حالی که از یک عملیات برون مرزی باز می‌گشت هدف هواپیماهای جنگنده عراقی قرار گرفت و به شهادت رسید. در بخش‌هایی از وصیت‌نامه شهید آمده است: "در مسلخ عشق جز نکو را نکُشند، روبه‌صفتان زشت‌خو را نکُشند. هر روز ستاره‌ای را از این آسمان به پایین می‌کشند اما باز این آسمان پر از ستاره است. بی‌تفاوتی را از خود دور کنید و در مقابل حرف‌های منحرف، بی‌تفاوت نباشید. مردم کوفه نشوید و امام را تنها نگذارید. ما زنده به آنیم که آرام نگیریم، موجیم که آسودگی ما عدم ماست."
ما چون این ها را زیاد دیدیدم عظمت این حقیت نورانی و بهشتی برای ما مخفی می ماند.
اون چه مهم است حفظ راه شهداست؛ یعنی پاسداری از خون شهدا!
همه هم موظفیم... نه این که بعضی وظیفه دارند؛ بعضی نه....
گاهی زنده نگه داشتن خون شهید، رنجش، زحمتش از خود شهادت کمتر نیست...
