تا کی به تمنای وصال تو یگانه                            اشکم شود از هر مژه چون سیل روانه

خواهد که سرآید غم هجران تو یا نه                     ای تیره غمت را دل عشاق نشانه

                              جمعی به تو مشغول و تو غایب ز میانه

هر در که زنم صاحب آن خانه تویی تو                    هر جا که روم پرتو کاشانه تویی تو

در میکده و دیر که جانانه تویی تو                         مقصود من از کعبه و بتخانه تویی تو

                             مقصود تویی، کعبه و بتخانه بهانه

بیچاره بهایی که دلش زار غم توست                   هر چند که عاصی است ز خیل خدم توست

امید وی از عاطفت دم به دم توست                     تقصیر "خیالی" به امید کرم توست

                           یعنی که گنه را به از این نیست بهانه