به جانبازان می رسند یا نمی رسند؟ :: راه شهدا

راه شهدا

هیچ شنیده ای که مرغی اسیر،قفس را هم بر دارد وباخود ببرد؟
راه شهدا
بعضی ها ما را سرزنش می کنند که چرا دم از کربلا می زنید و از عاشورا ؛ آنها نمیدانند که برای ما کربلا بیش از آنکه یک شهر باشد یک افق است که آن را به تعداد شهدایمان فتح کرده ایم ، نه یک بار نه دو بار ... به تعداد شهدایمان
شهید علی آذرفر
پیوندها
وصیت‌نامه شهدا
آخرین نظرات
  • ۲ فروردين ۹۵، ۱۶:۲۷ - ابوالفضل نخعی
    +

به جانبازان می رسند یا نمی رسند؟

سه شنبه, ۱۱ مهر ۱۳۹۱، ۰۱:۴۵ ب.ظ
نکند عاقبت الامر سرافکنده شویم...
 
براى جانبازان هر نفسى که مى‏رود راستش نه ممد حیات است و نه مرفه ذات .این را مى‏توان از خس خس سینه‏هاى خالى از کینه‏شان فهمید. چه داغى از این بالاتر که براى نفس کشیدن هم باید زجر کشید و براى زنده ماندن، هزینه‏اى سخت‏تر از مرگ پرداخت.
پایگاه خبری انصارحزب الله:پاى صحبت‏هاى جانبازان که مى‏نشینى، حرفهایى شاید تلخ اما به غایت صادقانه مى‏شنوى. آخر زخم این قشر، بخیه‏بردار نیست .دیدنى نیست. لمس کردنى نیست. جانبازان اگر مى‏نالند، به ناله‏شان و گاه زخم زبانشان باید حق داد. فریاد این عزیزان چیزى جداى از داد و بیداد غریبه‏ها و بریده‏هاست.

محرم‏ترین‏ها به اسلام و انقلاب همین جانبازانند که تا لب چشمه رفتند اما چون در فراق یاران خود؛ شهیدان برگشتند، احساس مى‏کنند لب تشنه برگشته‏اند. براى جانبازان هر نفسى که مى‏رود راستش نه ممد حیات است و نه مرفه ذات .این را مى‏توان از خس خس سینه‏هاى خالى از کینه‏شان فهمید. چه داغى از این بالاتر که براى نفس کشیدن هم باید زجر کشید و براى زنده ماندن، هزینه‏اى سخت‏تر از مرگ پرداخت.
***
در این سالیان شمارى از جانبازان بعد از تحمل تالمات شدید و دردهاى مزمن و سرفه‏هاى بلند، پرستووار تا دیار یار کوچیدند و به دوستان شهید خود پیوستند. چه بسیار شیمیایى و قطع نخاعى که دیگر در میان ما نیستند و ما مى‏توانستیم لااقل با این عزیزان، مهربان‏تر باشیم. کج سلیقگى است اگر به خاطر چند انتقاد، گمان کنیم فلان جانباز یا بهمان ایثارگر از دایره اصحاب انقلاب خارج شده، و کافى است ما براى لحظه‏اى خود را جاى جانبازان و یا خانواده‏هاى عزیزشان بگذاریم تا بدانیم چگونه با درد، دست و پنجه نرم مى‏کنند.
***
صحبت بر سر اینکه بنیاد، هواى جانبازان را دارد یا ندارد، بحثى کشدار و ملال آور شده است، بدیهى است که اگر میزان در خدمت به این عزیزان رشادتهاى ایشان در زمان جبهه و جنگ باشد، هیچ متاع دنیوى، جبران ایثار جانبازان را نمى‏کند اما از وراى ناله‏ها و از فحواى گلایه‏هاى جانبازان مى‏توان این را فهمید که بالاخره بخشى از کار، لنگ مى‏زند .حالا شما شاید تمام تقصیر بر گردن بنیاد هم نباشد و کل مجموعه دستگاههاى دولتى در این باره باید پاسخگو باشند. به راستى دیدن حتى یک جانباز و مشاهده حتى یک ایثارگر، که در پیچ و خم زندگى، گرفتار آمده و روزگار برایش به سختى مى‏گذرد، زنگ خطرى است که باید به گوش همه ما از مردم عادى تا مسوولین رسیده باشد.
***
آخر سخن: نکند عاقبت الامر سرافکنده شویم!
منبع:سایت خبری انصار حزب الله (یالثارات)

نظرات  (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">