جمعه, ۲۲ آذر ۱۳۹۲، ۰۲:۰۲ ب.ظ
کمتر پیش آمده که دیرتر از رهبر برسیم به جلسهها و اینبار جزو همان کمترها بود. وقتی رسیدیم قاری چشمهایش را بسته بود و با احساس و در اوج داشت قرآن میخواند. چه نفس گرمی هم داشت. رهبر نشسته بود و یک طرفش آقای حدادعادل و بعد وزیر ارشاد آقای حسینی و بعد آقای خاموشی رییس سازمان تبلیغات و بعد محسن مومنی رییس حوزه هنری. طرف دیگر رهبر روحانی نامآشنای شعر و شاعری یعنی آقای زمانی نشسته بود که مسوولیت چرخاندن جلسه را داشت. بعد از او آقای حسان، پیر شعر آئینی نشسته بود، کنار حسان حمید برقعی شاعر جوان قمی و بعد از او حاج منصور ارضی و کنار ارضی هم حاج غلامرضا سازگار. ما هم که طبق معمول ته سالن جایمان بود و باید گردن میکشیدیم تا ببینیم بین شعرا و رهبر چه اتفاقهایی میافتد. البته از قبل برایمان معلوم بود امروز روز شعرهای علویست. داشتم جاگیر میشدم که قاری صدقالله گفت و بعد رفت پیش رهبر. رهبر آفرین از زبانش نمیافتاد از قرائت قاری حسابی سرذوق آمده بود. اسمش را پرسید و فهمید و فهمیدیم که نام قاری رحیمی است. توجه ویژه رهبر به قاریان موضوع مهمی است. هیچ برنامهای نیست که تلاوت داشته باشد و رهبر به قاری توجه ویژه نکند و از او سوالاتی نپرسد.
۰
۰
۹۲/۰۹/۲۲
عمار