

همیشه پای یک "اکبر" در میان است!
---
کانال طنز «دکترسلام»
همیشه پای یک "اکبر" در میان است!
---
کانال طنز «دکترسلام»
برادران عزیز! بعضی از کارها توبه دارد، بعضی از کارها توبه هم ندارد؛ چون اصلاحش ممکن نیست. شما ببینید در قرآن کریم بعد از «الاّ الّذین تابوا»، در موارد متعدّدی دارد: «واصلحوا». گاهی توبه نسبت به کار شخصی ماست. در مسائل فردی، کار اشتباه و غلطی از ما سر میزند، بعد هم به خدای متعال عرض میکنیم: پروردگارا! اشتباه کردیم، غلط کردیم. این تمام میشود و میرود. یک وقت است که این کار در صحنه جامعه تأثیر میگذارد؛ واقعیتی را به وجود میآورد یا از بین میبرد؛ توبه این، به این است که آن را اصلاحش کنیم. مگر ممکن است همیشه اصلاح کرد؟ مگر در همه موارد ممکن است آبِ رفته را به جوی بازآورد؟ لذا بسیار باید دقّت کرد.
کمی از اشتباهات مسوولان
در نظام جمهوری اسلامی ایران که بر اساس قوانین اسلامی بنا گردیده مسوولان موظفند از خطوط قرمزی که این نظام مشخص کرده بیرون نروند. این خطوط قرمز را هر فرد انقلابی میشناسد چه برسد به مسوولانی که داعیه دار این هستند که از موسسان انقلاب بوده اند.
رابطه برقرار کردن با غرب از خطوط قرمزی بود که امام رحمه الله همیشه به مسوولان این هشدار را میداد که از این امر دوری کنند و این عمل را انجام ندهند، ولی انگار بعضی از مسوولان لزوم دوری از دشمنان نظام و انقلاب را درک نکرده اند.
تجملگرائى چیست؟
بد است؟ خوب است؟ چقدرش بد است؟ چقدرش خوب است؟ چه کار کنیم که از حد خوب فراتر
نرود، به حد بد نرسد؟ اینها بخشهاى گوناگونى از مسائل سبک زندگى است... یک مقوله
هاى در اینجا مطرح میشود و سر بر می آورد، به عنوان مقوله فرهنگ زندگى. باید ما به
دنبال این باشیم که فرهنگ زندگى را تبیین کنیم، تدوین کنیم و به شکل مطلوب اسلامی
تحقق ببخشیم. البته اسلام بُن مایه هاى یک چنین فرهنگى را براى ما معین کرده است.
بُن مایه هاى این فرهنگ عبارت است از خردورزى، اخلاق، حقوق؛ اینها را اسلام در
اختیار ما قرار داده است. اگر ما به این مقولات به طور جدى نپردازیم، پیشرفت
اسلامى تحقق پیدا نخواهد کرد و تمدن نوین اسلامى شکل نخواهد گرفت"
اینها
بخشی از سخنان رهبر معظم انقلاب در جمع جوانان بجنورد است در خصوص تجمل گرایی و سبک
زندگی که تاکید بر سوق دادن آن به سمت سادگی و اسلامی داشتند.
بر
اساس تعالیم اسلام، توجه مفرط به ظواهر زندگی و خروج از حد اعتدال در استفاده از
وسایل دنیوی که از آن به"تجمل گرایی"تعبیر شده است، مذموم است. انسانی که به تجملات عادت کرده نمی تواند سختی های راه خدا
را تحمل کند، نمی تواند هم نشینی و معاشرت با مردم فقیر و مستمند را شیوه اجتماعی
خود قرار دهد، به ناچار بتدریج از توده مردم فاصله گرفته و نسبت به دردمندان و محرومان
بی تفاوت خواهد شد. وقتی مال دوستی به اوج رسید و به مالپرستی گرایید، عامل
بسیاری از لغزشها میشود و انسانها را از راه کمال باز میدارد.
متاسفانه
در طول تاریخ کسانی که باید چشم بیدار اسلام و پاسدار ارزشهای اخلاقی باشند و
سیره معصومین(علیهمالسلام) را در پیش گیرند، بیصبرانه به ثروت اندوزی و تجملگرایی
روی آوردند و راه را از بیراهه باز نشناختند تا بدان جا که به تدریج، مالدوستی به
دنیا گرایی و دنیا گرایی به سودجویی و در نهایت، سست شدن ارزشها انجامید. تذکر
رهبری هم در همین راستا نسبت به دوری جستن برخی مسوولان از گرایش به تجمل گرایی
بخاطر جلوگیری از سست شدن ارزشها صورت گرفت.