"عاشقان شهادت"

بسیاری از جوانان پاک نهاد و خالص شیعه، عشق به شهادت را در سینه دارند و دعای قنوتشان "اللهم الرزقنا توفیق الشهاده فی سبیلک" است اما حقیقت آن است که بنا به فرموده شهید بهشتی " بهشت را به بها دهند و به بهانه ندهند" و همان گونه که سید شهیدان اهل قلم "مرتضی آوینی" فرموده اند:"شهادت تنها مزد خوبان است". دستیابی به امتیازی الهی چون شهادت، یقینا بی زحمت و سختی میسر نخواهد شد. فرزندان انقلاب اسلامی، در کوه های غرب کشور و بیابان های سوزان جنوب، عشق خود به شهادت را به رخ آسمانیان کشیدند و هر آن کس که لیاقت بیشتری یافت، به مراد دل خود رسید.
در عکسی که می بینید، جوانی بسیجی، با پیشانی بند "عاشقان شهادت" مجالی برای استراحت یافته و پس از آن که در سینه خاکریز، سنگری کوچک برای خود کنده، دقایقی آرام گرفته است.

آری برادر! این گونه در تمنای شهادت باید زیست.

 

چرا طلبگی...؟

طلبه سربازی است بی نام، و داعیه داری است بی ادعا! که برای از غیبت به در آوردن مردمان و ظهور منجی آخر الزمان، وظیفه گران خویش بر دوش می کشد؛ و بنا به وظیفه ای که آن امام همام بر عهده او نهاده رهایی بخش خلق خدا از منجلاب معاصی و ره نمایی آنان به سمت رهایی و پای نهادن در وادی قرب الهی و ناجی آن ها از  آتش خشم الهی می باشد ...

هدف از طلبگی تعالی است؛ تعالی خود و دیگران. هدف، سلوک است؛ یعنی ره یافتگی خود و ره نمودن دیگران. هدف از طلبگی در حقیقت همان هدف خلقت، یعنی عبودیت و بندگی؛مگر نه این است که خداوند تبارک و تعالی در مصحف شریف فرموده اند: «ما خلقت الجن و الانس الا لیعبدون» (ذاریات: 56) و آن گونه که علما تفسیر فرموده اند: «لیعبدون أی لیعرفون» یعنی خلقت کل عالم برای عبادت است، و عبادت مقدمه شناخت، و شناخت موجب تقرب و وصول الی الله. و بدیهی است که شکر ره یابی به مقام قرب الهی، رهنمایی و دستگیری مشتاقان و در راه ماندگان است؛ و این همان سیره پیامبران الهی است.

دعوت خلق به سوی حق بهترین و والاترین عملی است که نوع بشر می تواند، بدان دست یازد؛ عملی که آغازگرش، نخستین خلق خدا آدم اب الانبیاء؛ و کمال بخشش بهترین خلق او محمد مصطفی صلی الله علیه و آله بود. در این میان، اگر چه سلسله نبوت به خاتم الانبیاء کمال یافت، ولی رسالت بندگان صالح در رهنمایی خلق به سوی خالق هرگز متوقف نگردیده و نخواهد گردید.