خدای مهربان من

 

خود فراموشی هایم را ببخش !!!

که می دانم

سراپا تقصیرم !!!

 

و چون می دانم !

از شرم چگونه بگوم ؟!

الهی العفو........

 

 

 

 

 

 

 

 

 

صحیفه سجادیه/ نیایش 16

 

خداوندا اگر چنان گریه کنم که مژگانم بریزد،
چنان بنالم که صدایم در نیاید،
چنان برابرت بایستم که پایم آماس کند،
چنان رکوع کنم که استخوان پشتم بشکند،
چنان سجده کنم که چشمم از کاسه در آید
و اگر در تمام عمر جز خاک زمین نخورم
و جز آب گل آلوده ننوشم
و اگر در خلال این احوال، چنان ذکر تو گویم که زبانم لال شود
و اگر از شرم نگاه تو، رو به آسمان نکنم،
باز شایسته آن نیستم که حتی یک گناه از نامه عمل من پاک کنی.